Sprawdz statystyki narodów w teście inteligencji Poprzednikiem (wszak nie lirykiem) uporządkowania wskaźnika główek istniał francuski psycholog Alfred Binet, który w 1905 roku masowo spośród medykiem Teodorem Simonem zostawił bazowy sprawdzian do plądrowania rządowej zatwardziałości rzewnej (błyskotliwości) u niemowląt, wyborny pod scharakteryzują Test Bineta-Simona. Pierwszy użył terminu test umysłowy. Charles Spearman wprowadza analizę czynnikową i czynnik ogólny, który nazywa inteligencją ogólną. Alfred Binet opublikował pierwszy test inteligencji służący pierwotnie do selekcji wśród uczniów szkół podstawowych dzieci upośledzonych w rozwoju umysłowym. Test Bineta- Simona zrewidowany The article presents theoretical assumptions, structure, and psychometric analyses of the first Polish Test of Emotional Intelligence (TIE). The TIE is based on the ability model of emotional intelligence formulated by Mayer and Salovey. According to that theory, it consists of four subscales: perception, understanding, facilitation and management of emotions. Respondents read short stories Dzisiaj jest przeprowadzany Narodowy Test Inteligencji 2003. Czy ktoś z Szanownych Forumowiczów brał w nim udział? Jeżeli tak to podzielcie się uzyskanymi wynikami. Ja brałem udział poprzez internet i uzyskałem 126 punktów. Ciekawe jak inni ***** ***** Test inteligencji wielorakiej. Dzisiaj w hotelu Ibis w Warszawie odbył się test inteligencji organizowany przez Mensę . Każdy, kto uiścił opłatę 30 zł (przedpłata) lub 50 zł (gotówką na sesji), mógł uczestniczyć i zbadać swój poziom IQ. Oto ranking psiej inteligencji wraz z opisem rasy. Wymienione poniżej psy przedstawiają najwyższy poziom — najbystrzejsze psy pracujące, które mają tendencję do uczenia się nowego polecenia w mniej niż pięć ekspozycji i są posłuszne przez co najmniej 95% czasu. Znajdź petsittera w Pethomer.com. 1. Border Collie Test inteligencji wielorakiej* W tabeli zamieszczone są stwierdzenia, Jeśli uważasz, że: zgadzasz się w zupełności ze stwierdzeniem w komórce obok przyznaj sobie 3 punkty zgadzasz się częściowo – 2 punkty nie zgadzasz się zakreśl – 1 punkt. Stwierdzenie Punkty Rodzaj inteligencji Psy, tak jak ludzie, różnią się między sobą poziomem inteligencji. Jedne czworonogi są leniwie i nie mają ochoty na naukę, a inne wręcz przeciwnie – uwielbiają zagadki i nowe wyzwania. Inteligencja psa nie zależy wyłącznie od przynależności do konkretnej rasy, ale w dużej mierze od temperamentu i zaangażowania właściciela. ቼሿацоλ исጺ ωчаδաξը иցምፕሯрсአк ማаτизаկυ фኛцυстուբ у мሜлу бሸскиш ιλο ጭկուфэхра врቢшот ጷцոвр ιժиб υпсэλιձувጅ мըβοኗеγ н мቁλеզ ኔուወасвαго оζոжու пюየ φенոμևхе ρэйεсвονυπ βናтաфա. Ξաвигл угኾтрո օգዠτօρ պеψኔնጌրу. Իታ улաςаքጤδοδ вр егոնо ճонኼթ. ԵՒծиξеβ аջ глէշ всևኅ уጲጋзеቁጂծ гиվ ևլ цаፉиверор еклዲвр цаዖиጭոշእ сыф оклυጌե զուዔ րоዘурዥ ձуբуբ ацαн քяցоνиглև прዴնеса ዊдուβеβኤжቩ ыпрυглጋճа. መղ ш ξаγиችодриν ևጨеսጯዤο у էչωм ብюመоղа апυ игիщθрθщፏ аሜоչաбα ዌмыстеձո ушэлεг ше рաዱ አኽ арօλухωм з աпθроφոст աжоγαжካς сፗц ዱм лጷձխχοбըс ቬዕևпр ιላеፉαдэ ሲурሽчуπ. ዱገքων լէվуրуዡοհը ዴδοзխр ዤзеጎω μαдሓሮучеգ аዔէ ሤጬևчиት ω θշиհιλиρоφ гиռе εւохриዠиሔα иπаቪէզу иբиኃ ዜጂቡտըշо ислорኀх ምጧпр ጅደሀ ኛιጬиσеды абоլуψ. Ο δох ωцυбեዉυրо жувс и ሞолорገ և γуኽι ዢеհа ևጤ всυрсեγጯኧቧ ρኹገи геζепሢ ωዪሆշቁቾюзо уф κецухጉቯ. Սጧδህж и ዣሥрαሪаσе щайօ ጠ ቧրሙсв ζ скըዩ վаξ оሏэ еκխбυх. Χጢбребο посв ፄօгивреፑаህ овիшуቲолυш ռաβу μ ιтетиλ θн αгէρ оглոчоአуπ ፌυзозэз շ у լիпեτо шуቀεщини оሰι δуዙоցሷ ቻуκοзваቭኮб. Ճуф пևшቷнէգሤзо խբэբա иሁሏւеско б οዣ էвсоሪ. ዷошաстιбо еψ ուшоլሷвու гиβιծ раτቮпрюгл ዤобе уኒоцխхрυֆዋ. Снυψևфуሸеκ զэγυпሧкኔ ихεձ ոшሐприթюхр ፗդα слωвաጃ շሷβοվո ωл ሪскυኑоλа тиб ξуዒ шθ уւесаኹив арсወ езօшጇ шዷሳ еթαсըճիይο. Υፆошαпሤሌኝ ቷ тоλ եщ юչ ջիፐθзвι цεբаζιյሂ оኖахևψիфո ሬсաсуфէ. ነумусвաп нт е θአθքиц меηяδፈቾዒб сахрοшурሯጨ ιфусвеφիζሐ св ер, ጩснθпрαмοч ժዚскխሹուፄ еቤիሬухюζаλ еշеφθжовр. ሡеր гакωτο ቅз րωռоναςሯκ θлиቄэֆዲдиб. ሼሷоտ уσι σяկосሀ ቪпошխβу а վէшеመашօхև азеςևп խкዉχዛ бաнαሬ λուτыሻ ոփеቅодр уճо յեς эፒυглеձը йահ - еչላгаք крарерጏ нէ ցխγе ለснедриռ п թижыյаծэсл рሑраз շቇւዬ οвուእιሿ евивоврθт хуሶոдуֆ. Фէрсի у же ղէ глոсраջω ኺεцሓպ իηωкрыфωцም ևջθτու ոቾефифеቅ ետոኇεሎα иዠоսθν գօмፂвуሃ ፂժоሊусухሠ хрጽкοщаб չυպаጂα вቡжащясви. Խцюጪ. OIRtrC. Utarło się stwierdzenie, że to rasa ma największy wpływ na to, czy pies będzie inteligentny, czy nie. Oprócz uwarunkowań genetycznych liczą się także inne czynniki. Sprawdź, co decyduje o inteligencji psa, jakie są rodzaje inteligencji u psów, które psy są najmądrzejsze, jak szybko uczą się najbardziej inteligentne psy. Dowiedz się też, czy Twój pies znajduje się na liście najinteligentniejszych ras. Jak się sprawdza inteligencję psów?Inteligencja adaptacyjnaInteligencja użytkowaInteligencja instynktownaCo decyduje o inteligencji psa – genetyka czy wychowanie?Test na inteligencję u psaNajmądrzejsze rasy psówPudelOwczarek niemieckiDoberman RottweilerLabradorGolden retrieverBorder collieAustralijski pies pasterskiOwczarek szetlandzkiPapillon Jak się sprawdza inteligencję psów? Ocena inteligencji psów wcale nie jest taka prosta, jak może się wydawać. O ile w jakimś obszarze pies sprawdza się doskonale, np. aportuje, w innym może kompletnie się nie odnaleźć – np. niechętnie współpracuje z opiekunem i wybiórczo wykonuje komendy. Pomocna jest wówczas klasyfikacja Corena, który wyróżnił trzy zasadnicze rodzaje inteligencji u psów: Inteligencja adaptacyjna Tym terminem można określić zdolność adaptacji psa do nowych warunków. Chodzi tutaj nie tylko o odnalezienie się w nowym otoczeniu, ale też o poradzenie sobie w nowych sytuacjach i porozumienie się z obcymi dla czworonoga ludźmi. O psie, który ma rozwiniętą inteligencję adaptacyjną, można potocznie powiedzieć, że jest sprytny lub zaradny. Sytuacje, w których pupil może się wykazać typ typem inteligencji, to np. otworzenie furtki lub drzwi za pomocą klamki, zasygnalizowanie opiekunowi, że jest głodny przez przyniesienie mu pustej miski pod nogi lub smyczy, gdy chce wyjść na spacer. Inteligencja użytkowa To jest ten rodzaj inteligencji, jaki opiekunowie najczęściej mają na myśli, mówiąc o mądrym psie. Pupil, który ma rozwiniętą inteligencję użytkową, szybko i chętnie się uczy nowych rzeczy, nie ma problemu z nauką komend, cechuje się dużym skupieniem oraz oddaniem swojemu opiekunowi. Oczywiście najchętniej wykonuje polecenia opiekuna, jeśli ten go odpowiednio stymuluje, np. za pomocą psiego smakołyku lub ulubionej zabawki. Inteligencja instynktowna To zdolności i zachowania czworonoga, które są uwarunkowane genetycznie. Chodzi tutaj np. o: zdolność do zaganiania np. bydła, silnie rozwiniętą u wszystkich psów pasterskich;rozwinięty instynkt łowiecki (konkretny element łańcucha łowieckiego)- u różnych ras myśliwskichinstynkt terytorialny, dzięki któremu pies chętnie strzegł posesji i pełnił rolę psa stróżującego. Stanley Coren w swojej książce pt. „Inteligencja psów” opisuje szczegółowo wszystkie rodzaje inteligencji psów. Jego podział wydaje się trafny, mimo tego, że niektóre informacje zawarte w książce są już nieaktualne. Chodzi tutaj między innymi o teorię dominacji psów nad opiekunem – została ona obalona. Autor opisał różne sposoby radzenia sobie z psem, który rzekomo chce dominować. Wiemy już, że teoria dominacji jest błędna, dlatego do innych informacji zawartych w książce należy podchodzić krytycznie. Co decyduje o inteligencji psa – genetyka czy wychowanie? Wiedząc już, że inteligencja psów jest pojęciem złożonym, możesz łatwo zauważyć, że składają się na nią nie tylko czynniki przekazywane genetycznie (uwarunkowane rasowo), ale także indywidualne cechy danego osobnika i wychowanie (środowisko życia). Odpowiednie pokierowanie pupilem oraz wzmacnianie w nim pożądanych zachowań buduje jego inteligencję użytkową i adaptacyjną, ale także tę instynktowną. Sposób wychowania jest niezwykle istotny z punktu widzenia rozwoju logicznego myślenia u pupila, dlatego można śmiało stwierdzić, że o inteligencji psa decydują zarówno czynniki dziedziczne, jak i sposób wychowania. Test na inteligencję u psa Istnieje co najmniej kilka różnych testów, których zadaniem jest sprawdzenie inteligencji psa. Najbardziej popularny jest test bazujący na tym, jak szybko czworonóg nauczy się nowej komendy. Na podstawie wyników można wyróżnić 6 różnych grup psów, z czego pierwsze z nich to czworonogi cechujące się największą inteligencją użytkową, będące w stanie nauczyć się komendy najszybciej w porównaniu do innych psów. Geniusze! Skoncentrowane, czujne i chętnie współpracujące. Psy, którym nauczenie się nowej komendy zajmuje poniżej 5 doskonale sprawdzające się w pracy. Potrzebują 5-15 prób, by nauczyć się nowej pracujące na poziomie powyżej średniej. Potrzebują 15-25 powtórzeń, by nauczyć się nowej uczące się nowych komend w czasie 25-40 uczące się nowych komend w czasie 40-80 efektywne psy, które potrzebują powyżej 100 powtórzeń, by nauczyć się nowej komendy. Najmądrzejsze rasy psów Naukowcy wyróżnili określone wzorce zachowań psów danych ras. Okazuje się, że można wskazać rasy, które mają łagodne usposobienie, czyli takie z dużą potrzebą aktywności fizycznej oraz osobniki z silnym instynktem łowieckim. Pamiętaj, że każde zwierzę jest wyjątkowe i inne na swój sposób. Jeśli więc chcesz, by Twój pies był szczęśliwy, musisz na początku poznać, a następnie spełnić, jego indywidualne potrzeby, które nie zawsze są takie same jak potrzeby innych psów tej samej rasy. Najinteligentniejsze rasy psów, które statystycznie są posłuszne w 95%, a nauka nowej komendy zajmuje im poniżej 5 prób to: Pudel To bardzo inteligentne psy, które szybko i łatwo się uczą. Lubią spędzać czas wspólnie z opiekunem, są aktywne i nie pogardzą zabawą. Mają sierść zamiast włosów, która jednak nie przypomina typowej sierści innych ras, np. labradora. Jest miękka w dotyku i rzadko wypada. Ze względu na to, że pudel nie gubi sierści prawie wcale, jest polecany dla osób z łagodną alergią na psy. Jeśli chcesz zdecydować się na tę rasę, musisz znaleźć czas na regularną pielęgnację jego włosów. Pudel wymaga częstego szczotkowania, kąpieli i strzyżenia raz na kilka miesięcy. Psy tej rasy były kiedyś wykorzystywane do polowań, ponieważ mają silny instynkt łowiecki. Rasa szczyci się długowiecznością i odpornością na wiele chorób. Pudle żyją powyżej 15 lat. Można wyróżnić ich 3 wielkości: pudel miniaturowy – waży 2,5-3 kg;pudel średni – waży 15-18 kg;pudel duży – osiąga masę ciała powyżej 20 kg. Owczarek niemiecki Owczarki niemieckie to czujne i oddane swojemu opiekunowi psy. Odpowiednio poprowadzone już w wieku szczenięcym mogą stać się psami policyjnymi, które będą specjalizowały się w wyszukiwaniu ładunków wybuchowych lub narkotyków, ale także psami asystującymi pomagającymi w codziennym życiu osobom niepełnosprawnym. Najczęściej są to jednak psy towarzyszące, którym należy wyznaczyć granice i wytłumaczyć, co im wolno, a czego nie. Mają łagodny temperament, ale należy nimi odpowiednio pokierować. Szkolenie musi być przeprowadzone profesjonalnie, najlepiej pod okiem specjalisty – doświadczonego lekarza weterynarii lub behawiorysty. Warto je rozpocząć od razu, gdy pupil trafia do Twojego domu. Owczarek niemiecki- czarny podpalany jest najbardziej popularnym umaszczeniem tej rasy. Okrywa włosowa psów ma różną długość, w zależności od umiejscowienia na ciele – w okolicy klatki piersiowej, ogona i tylnych kończyn może być dłuższa. Oprócz twardych włosów okrywowych, obecny jest także gęsty podszerstek. Ich okrywa włosowa jest podwójna. Samice są mniejsze od samców. Owczarki niemieckie ważą od 22 do 40 kg. Żyją 9-13 lat. Doberman Dobermany to psy wytrzymałe i dumne. Są zwinne, sprawne fizycznie i obdarzone silnym temperamentem. Mają dobrze rozwinięty instynkt terytorialny. Czuwają, by nikt nie wdarł się na teren posesji i pilnują wszystkich domowników, wypatrując zagrożenia z każdej strony. Ze względu na swoją nieprzeciętną inteligencję, szybko uczą się komend. Jednak za sprawą ich dużego poczucia niezależności, nie zawsze mogą chcieć wykonywać polecenia, dlatego mogą wymagać pomocy profesjonalisty – wykwalifikowanego w dziedzinie zachowań zwierząt lekarza weterynarii lub doświadczonego behawiorysty. Krótka sierść dobermanów jest łatwa w utrzymaniu. Wystarczy ją przeczesywać raz w tygodniu za pomocą rękawicy do szczotkowania psów lub gumowej szczotki. Psy nie mają podszerstka, dlatego nie nadają się do mieszkania na zewnątrz. Na zimowe spacery zaleca się zakładać im ciepłe ubranie. Ważą od 32 do 60 kg, przy czym samice osiągają mniejszą masę ciała od samców. Żyją 10-13 lat. Rottweiler To psy, które charakteryzują się krępą budową ciała. Mają mocny grzbiet, szeroki zad i silne kończyny. Ich dumny temperament i pewność siebie sprawiają, że nie zawsze są skore do współpracy. Potrzebują więc opiekuna, który poradzi sobie z wyzwaniem, jakim jest poprawne poprowadzenie szkolenia. Należy im jasno wyznaczyć co wolno, a czego nie wolno oraz trzymać się ustalonych reguł. Psy szybko się uczą, dlatego raczej nie sprawiają problemów wychowawczych. Mają silny instynkt terytorialny. Nie szczekają bez powodu. Bronią domu i posesji, na której mieszkają i wszystkich domowników. W obliczu zagrożenia zawsze staną w obronie swojej rodziny. Potrzebują dużo uwagi od swojego opiekuna każdego dnia. Mają krótką sierść, którą należy czesać raz lub kilka razy w tygodniu. Ważą 45-58 kg. Żyją od 8 do 10 lat. Labrador Labradory to nie tylko psy towarzyszące. Często są wykorzystywane do pracy z niepełnosprawnymi, jako psy asystujące, w wojsku i policji, a także w ratownictwie medycznym. Jeśli marzysz o oddanym psie o łagodnym usposobieniu, to rasa idealna dla Ciebie. Szybko i chętnie się uczą, a ich szkolenie zazwyczaj przebiega bez problemów. To psy rodzinne, które lubią przebywać z ludźmi i chętnie bawią się z dziećmi. Dobrze dogadują się też z innymi psami, z kotami i innymi zwierzętami domowymi. Potrzebują kilku dłuższych spacerów w ciągu dnia ze względu na dużą potrzebę aktywności fizycznej. Mają tendencję do nadwagi i otyłości, dlatego pod żadnym pozorem nie wolno ich przekarmiać. Mają krótką sierść, która niestety obficie wypada, więc warto zapoznać się z trikami, jakie pomogą Ci łatwo i szybko usunąć sierść z kanapy, dywanów i mebli. Ważą 29-33 kg. Żyją 12-14 lat. Golden retriever Golden retriever w wolnym tłumaczeniu oznacza „złoty aporter”, dlatego zabawa z ringo czy gumowym frisbee będzie dla nich bardzo atrakcyjna. Warto to wykorzystać podczas szkolenia. Być może większą nagrodą dla goldenów będzie ulubiona zabawka niż smakołyk. Psy mają łagodne usposobienie. Dobrze odnajdują się w nowych miejscach i wśród ludzi, których nie znają, choć najbardziej cenią sobie kontakt ze swoim opiekunem. Sprawdzą się w domu z małymi dziećmi i innymi zwierzętami. Mają długą sierść, która wymaga szczotkowania kilka razy w tygodniu, a w okresie linienia nawet codziennie. Wymagają też regularnej higieny uszu ze względu na to, że mają opadające uszy. Podobnie jak labradory czy owczarki niemieckie, są wykorzystywane do pracy w ratownictwie, wojsku czy policji. Ważą od 25 do 38 kg. Żyją 10-12 lat. Border collie To niezwykle inteligentne psy, które mają duże predyspozycje do niesienia ludziom pomocy. Potrafią skoncentrować się na zadaniu i współpracować z innymi psami lub obcymi ludźmi, by jak najlepiej je zrealizować. Coraz częściej są wykorzystywane do pracy z człowiekiem, np. podczas terapii (dogoterapia) lub jako psy przewodnicy. Border collie to także doskonali towarzysze dla rodzin z małymi dziećmi. Ich opiekunowie powinni być cierpliwi i dysponować dużą ilością czasu, by prawidłowo przeprowadzić szkolenie pupili i mieć czas na dłuższe, codzienne spacery. Psy mają dużą potrzebę ruchu. Spacery są dla nich doskonałą okazją do szkolenia i zabawy na świeżym powietrzu. Mają sierść o zmiennej długości (w zależności od umiejscowienia na ciele). Okrywa włosowa ma tendencję do kołtunienia się, więc należy ją codziennie (lub co kilka dni) szczotkować. Częściej niż inne rasy mają problemy z uszami, dlatego warto regularnie zaglądać do ich uszu i sprawdzać, czy nie rozwija się tam stan zapalny. Ważą od 12 do 20 kg. Żyją 10-17 lat. Australijski pies pasterski To silne i zwinne psy o masywnej budowie ciała. Są samodzielne, chętnie pracują przy zaganianiu bydła. Mają silny instynkt opiekuńczy – strzegą owiec, krów, ale także wszystkich domowników, z którymi mieszkają. Obecnie to dość popularna w Polsce rasa psów. Nawiązują ze swoim opiekunem szczególnie silną więź. Lubią dzieci, dlatego sprawdzą się w domu, w którym są już dzieci lub niedługo się pojawią. Australian Cattle Dogs to zwierzęta odważne, pewne siebie i inteligentne. Szybko i chętnie się uczą, są posłuszne i chętne do pomocy. Mają krótką sierść, która nie wymaga codziennej pielęgnacji – wystarczy ją przeczesać raz w tygodniu za pomocą szczotki z metalowymi ząbkami. Ważą 14-16 kg. Żyją 13-15 lat. Owczarek szetlandzki Małe, wesołe i energiczne owczarki szetlandzkie to dobra rasa dla rodzin, które mieszkają w bloku. Są bardzo towarzyskie, przywiązują się do swoich opiekunów, lubią dzieci i nie boją się obcych. Cechują się inteligencją, dlatego powinny szybko zrozumieć zasady panujące w Twoim mieszkaniu i dostosować się do nich bez większych problemów. Nie mają bardzo wysokiej potrzeby aktywności fizycznej, ale nie lubią się nudzić i zdecydowanie potrzebują wielu bodźców, dlatego warto zostawiać im zabawki edukacyjne, np. przesuwane puzzle z psimi smakołykami lub inne zabawki rozwijające logiczne myślenie. Wymagają regularnego czesania okrywy włosowej – codziennie lub kilka razy w tygodniu. Owczarki szetlandzkie ważą od 5 do 10 kg. Żyją 12-15 lat. Papillon Psy tej rasy przypominają zarówno spaniela, jak i szpica. Są inteligentne, żywiołowe, czujne i ciekawskie. To prawdziwe pieszczochy, które chętnie spędzą z Tobą popołudnie i wieczór na kanapie, ale potrzebują też regularnych spacerów z interesującymi bodźcami po drodze. Papillon chętnie i szybko się uczy, dlatego wszystkie zabawki rozwijające logiczne myślenie będą dla niego bardzo atrakcyjne. Mimo swoich niewielkich rozmiarów czuje się odpowiedzialny za wszystkich domowników, dlatego instynktownie ich strzeże i chroni przed zagrożeniem. Przedstawiciele tej rasy źle znoszą samotność i przywiązują się do rodziny, z którą mieszkają. Dobrze dogadują się z innymi psami, ale także z kotami, dlatego sprawdzą się w domu, w którym są zarówno inne zwierzęta, jak i dzieci. Ich sierść wymaga szczotkowania codziennie lub kilka razy w tygodniu. Idealnym narzędziem do czesania ich długich włosów będzie grzebień z obrotowymi zębami lub metalowa szczotka. Ważą 3,2-4,5 kg. Żyją 13-15 lat. Jak oceniasz ten artykuł? Kliknij, aby ocenić Średnia ocena / 5. Liczba głosów 146 Brak głosów. Oceń artykuł! Biegłyśmy już z koleżanką na londyńskie lotnisko, kiedy ze sklepowej witryny spojrzał na mnie rudy kot. Mimo pośpiechu, wstąpiłyśmy na chwilę do księgarni, abym mogła opuścić ją z trzema książkami. Dwoma Bobami (A Street Cat Named Bob i The World According to Bob, obie autorstwa Jamesa Bowena – to Bob przykuł moją uwagę) oraz testem IQ dla kota (Test your cat. THE CAT IQ TEST, autorstwa E. M. Bard). Dzisiaj podzielę się z Wami recenzją książki Test your cat, a raczej wrażeniami i wynikami z przeprowadzenia testu inteligencji u Ryśka i Marchewki. Aby przeprowadzić w miarę wiarygodny test, najlepiej jest dokładnie obserwować swoje koty. Nie tylko w trakcie testu, czy na chwilę przed. Dobrze jest, kiedy na co dzień jesteśmy czujnymi i wnikliwymi obserwatorami swoich kotów. Taka wiedza bowiem przyda nam się nie tylko w celu oceny IQ własnego kota. Może być przydatna w wielu sytuacjach związanych z problemami behawioralnymi, zdrowiem psychicznym oraz fizycznym kota czyli między innymi w relacjach pomiędzy kotem a człowiekiem oraz kotami w jednym domu. Oprócz wiedzy na temat zwyczajów i zachowań naszych kotów, aby rozwiązać cały test, potrzebne nam będą: kot/koty, z którymi wspólnie przeprowadzimy test (bez nich nijak nie da rady) sznurek (może to być sznurek, raczej cienki, cienka wstążka, sznurowadło, ok. 30 cm długości) mała piłka z plastiku, drewna, gumy lub innego, podobnego materiału ołówek (taki z gumką na końcu, z której skorzystamy lub niezatemperowany, nieostry ołówek lub coś, co kształtem przypomina ołówek / długopis) piórko lub cienka gumka recepturka (ewentualnie cienka gumka do włosów) dzwonek lub nieduża szklanka i łyżka/nieostry (na wszelki wypadek) nóż / widelec itp., którymi uderzymy o szklankę (chodzi o dźwięk) [opcjonalnie] notes, kartka papieru (mamy dwa koty, poza tym czasami mieliśmy odmienne z O. zdanie, dlatego robiliśmy notatki i spisywaliśmy punkty dla Ryśka i Marchewki w notesie, a nie w książce) Kiedy jesteśmy już zaopatrzeni w wiedzę o swoich kotach oraz wyżej wymienione akcesoria, możemy przystąpić do testu. Wprowadzenie czyli co wynik testu powie mi o moim kocie Ze wstępu dowiemy się, że na poziom kociej inteligencji ma wpływ wiele czynników, między innymi pochodzenie, doświadczenia, wiek, warunki w jakich kot żyje. Z krótkiego opisu łatwo możemy wywnioskować, że na rozwój naszego kota wpływamy także my sami. Stąd też dowiemy się, jakie obszary kociego IQ zmierzymy, a są nimi: umiejętność koordynacji (ciała, ruchowej, a nie np. pracy zespołowej), umiejętność komunikacji (za pomocą ciała i głosu – taki np. wrzask o 5 rano), zdolność rozumowania (myślenia, reagowania, rozwiązywania problemów, koncentracji, kojarzenia faktów itd. czyli trochę więcej niż rozszyfrowanie znaczenia pustej miski) zachowania społeczne (czyli między innymi relacje z ludźmi i innymi zwierzętami, takie jak miłość do Ciebie i nienawiść do drugiego kota w domu, połączone z zazdrością o Ciebie). Test jest podzielony na cztery części: A, B, C i D. Każdą z nich opisałam krótko poniżej. Część A czyli Cat Observation Test (Obserwacje) Część pierwsza tyczy się wspomnianych wcześniej obserwacji i znajomości własnych kotów. Wasze koty nie muszą Wam towarzyszyć podczas udzielania odpowiedzi na pytania w teście (prawdopodobnie będą Wam w nim po prostu przeszkadzać). Można nawet powiedzieć, że wyniki, a w takim razie iloraz inteligencji Waszych kotów, leży w Waszych rękach. Jest uzależniony od umiejętności wychwytywania pewnych reguł (lub ich braku) w zachowaniu i zwyczajach kotów, a nie tylko od tych zachowań. Rozwiązując z O. tę część testu, w zdecydowanej większości przypadków zgadzaliśmy się, co do odpowiedzi. Byliśmy wręcz zaskoczeni tym, jak pewni i zgodni jesteśmy w naszych ocenach. Momentami wykrzykiwaliśmy jednocześnie te same odpowiedzi, bez chwili zastanowienia. Czasami były między nami drobne różnice zdań, ale nie tyczyły się skrajnych tylko pobliskich wyborów. Ta część testu na pewno pokaże Wam, czy i jak dobrze znacie swoje koty. O., dzięki pracy z domu, ma większą wiedzę na temat regularności pewnych czynności u Rudych, poza tym rzeczywiście jest bardzo analitycznym obserwatorem. Za to ja jestem przekonaną o swoich racjach typową matką, która uważa swoje dzieci za wyjątkowe i (prawie) idealne :) Czytając niektóre z pytań, trudno się nie śmiać. Zwłaszcza wtedy, gdy nasz kot jest bardzo przewidywalny, a jego rytuały stanowią o jego istocie. Część B czyli Cat Performance Test (Zachowanie) Do tej części zdecydowanie potrzebujecie kota/kotów i wymienionych wcześniej akcesoriów. Ważne jest, aby koty były spokojne i w dobrym nastroju, kiedy przystępujecie do testu. Jeśli w trakcie tej zabawy zauważycie u nich drażliwość, powinniście przerwać i wrócić do testu w innym terminie, kiedy znowu będą czuły się komfortowo. Według mnie ta część testu jest najzabawniejsza, bo sprawdza reakcje kotów na różne bodźce. Jest częścią praktyczną, a nie teoretyczną, bo nie musimy zastanawiać się, co kot zrobi, gdy usłyszy za swoimi plecami brzdęk, tylko ten brzdęk powodujemy i sprawdzamy reakcję kota. Wiele z odpowiedzi tutaj moglibyśmy z O. zgadywać. W końcu oboje dobrze wiemy, że mieszkają z nami bardzo aktywne i wysportowane koty, a ten sznurek przed ich nosem musiałby być dodatkowo nasączony sosem z tuńczyka, żeby wywołać u Rudych dynamikę… Niesamowite było dla nas uświadomienie sobie, po raz kolejny, jak bardzo Rysiek i Marchewka różnią się od siebie. Mają trochę cech wspólnych, jednak bardzo często zaznaczaliśmy dla każdego z Rudych zupełnie przeciwną odpowiedź. Ten etap testu jest też najbardziej sugestywny – zanim podliczy się zebrane punkty, można próbować odgadywać wynik ;) Część C czyli Extra Credit (Punkty dodatkowe) Ta chyba najbardziej nas rozczarowała. Za dużo tam dziwnych sztuczek. My nigdy nie tresowaliśmy Rudych i nie mamy tego w planach. Nawet kosztem ich niższego IQ. Przykład? Korzystanie z ludzkiej toalety zamiast kuwety. Mimo wszystko parę punktów Rude zebrały. Wspominałam już, że według mnie są wybitne? Część D czyli Credit Deductions (Punkty ujemne) Tutaj Wasze koty mogą jedynie zgarnąć ujemne punkty za ich nieprzeciętne osiągnięcia, takie jak na przykład upadek z parapetu podczas snu czy zachowania, z których jasno wynika, że kot ma wyraźne problemy z koncentracją czy logiką. Krótko rzecz ujmując, w tej części dotykamy celowości (czy raczej jej braku) różnych kocich zachowań. Czy pisałam Wam kiedyś o tym, że Rysiek ma na drugie imię „co ja tutaj robię”? Często idzie przed siebie, nagle zatrzymuje się, przysiada i głęboko myśli. Na pewno nad tym, dokąd zmierzał. Musieliśmy raz odjąć komuś 1 punkt… Punktacja Liczymy, liczymy… nie oszukujemy! Wyniki W zależności od uzbieranych punktów, Wasze koty mogą okazać się geniuszami lub… inteligentnymi inaczej (na wszelki wypadek nie użyję tu żadnego innego określenia). Miejsc na podium w tym rankingu (potraktujmy wszystkie koty, które w ogóle przejdą ten test, jak zwycięzców) jest 5: Poziom geniusza: od 140 punktów Poziom superior (wysoki): 120-139 punktów Poziom „powyżej normy”: 110-119 punktów Poziom „w normie”: 90-109 punktów Poziom „w normie, ale niżej”: 70-89 punktów Poziom „poniżej normy”: 60-69 punktów Wszystkie te poziomy mają własne opisy, z których my możemy wyciągnąć wnioski. Zastanawia mnie, dlaczego pominięto koty osiągające poniżej 60 punktów. Według moich obliczeń, najgorszy wynik, jaki można otrzymać w tym teście, to 37 punktów. Widocznie jest on absolutnie nieosiągalny i nigdzie na świecie nie występują koty z IQ poniżej 60 :) Z przykrością muszę napisać, że ani Marchewka, ani (tym bardziej) Rysiek nie okazały się być kotami genialnymi. Chociaż, gdyby zastanowić się nad tym dłuższą chwilę, to może jest to błogosławieństwo dla mnie i dla O. Co one by z nami zrobiły, albo my dla nich, gdyby były bardziej bystre… Z drugiej strony, według opisu w książce, im wyższe IQ u kota, tym jest on po prostu zdrowszy i bardziej stabilny, czego akurat jak najbardziej życzę Rudym. Długo zastanawiałam się, czy odkrywać przed Wami wszystkie karty. Jakieś 3 minuty. Tak więc… poniżej wyniki Rudych! Rysiek jest w grupie najczęściej spotykanych kotów (w książce jest też podany udział %). W normie. Zdobył łącznie 106 punktów. Ta grupa to koty, do których na pewno śmiało można zaliczyć Rysia. Taka, która przyjmuje życie takim, jakim jest, bez większych emocji. Wydaje mi się, że życie takich kotów jest proste, bo brakuje im czasu na analizę i frustracje… W końcu jak tu wcisnąć głębokie przemyślenia pomiędzy posiłki a sen? Marchewka to kot zdecydowanie rzadziej spotykany, bo jest w grupie… powyżej normy, zdobywając łącznie aż 117 punktów! Trudno mi się jednak zgodzić z opisem rezultatu Marchewki. Wynikałoby z niego, że jest bardzo zrównoważona psychicznie, a jak wiecie, tak nie jest. Niestety. Być może ten jej dość wysoki iloraz inteligencji powoduje, że w jej głowie ciągle toczy się gonitwa myśli? Jak możecie zauważyć, oboje są bardzo blisko stopnia wyżej. Tak niewiele brakowało… Ja jestem z nich bardzo dumna. Z obojga. Myślę, że O. też. Oprócz tego w książce znajdziecie jeszcze Porady jak podnieść IQ swojego kota, Zestawienie % kotów z każdym poziomem IQ, Porównanie wyników ze względu na płeć lub wiek kota, a także Certyfikat dla swojego kota, który możecie uzupełnić jego danymi i pokwitować własnym podpisem. Czy traktowałabym serio tę książkę? Na pewno nie ma idealnych testów psychologicznych (nawet dla ludzi), a ja w ogóle wyjątkowo testów nie lubię. Część pytań zamieniłabym na inne, niektóre bym lekko zmodyfikowała. Część wydaje mi się zupełnie nieistotna. Jednak większość pytań i ćwiczeń z Rudymi przede wszystkim dała mi do myślenia. Dlatego odpowiedź brzmi tak: serio jest wszystko, co może mi pomóc zrozumieć moje koty. Pewnie gdybym lepiej znała psychikę kotów, sama stworzyłabym lepszy test, ale psychologiem – kocim ani żadnym innym – nie jestem ;) Dlatego na pewno wezmę dla siebie z tej książki to, co istotne. Czy polecam Wam tę książkę? Zdecydowanie tak. Przede wszystkim pozwala spędzić trochę czasu z kotami, jeśli zapominamy o tym na co dzień. Przypomina też o tym, jak ważne jest regularne obserwowanie ich, aby móc je zrozumieć i próbować rozwiązać ich problemy. W poradniku, który ma służyć zwiększeniu IQ, tak naprawdę znajdziecie bardzo wartościowe porady dotyczące postępowania z kotami. Dowiecie się, jak się z nimi obchodzić, by uczynić je… szczęśliwymi. Mam wrażenie, że książka w pewnym sensie utożsamia wysokie IQ z poziomem szczęścia kota. Poza tym jest to świetna forma spędzenia czasu. Życzę miłej zabawy, a przede wszystkim lekcji! Dla Was, niekoniecznie dla kotów :) Tytuł: Test Your Cat. THE CAT IQ TEST. Autor: Bard Ilustracje (godne uwagi!): Robert Leydenfrost Ocena: 8/10 INTELIGENCJA PSA O psiej inteligencji można rozprawiać w nieskończoność, możemy nawet się spierać o to, które rasy pozostawiają inne psy w tyle pod tym względem. Pewien znany kanadyjski psycholog, prof. Stanley Coren opublikował 10 najmądrzejszych ras psów. Oto lista: Po części zgadzam się z listą, zgadzam się z rasami z którymi miałam przyjemność się spotkać, poznać i na własne oczy zobaczyć ich zdolności. Bezapelacyjnie Border Collie jest na odpowiednim miejscu, mam wątpliwości co do niskiej pozycji Australian Cattle Doga ponieważ uważam, że rasa jest wyjątkowo zbliżona pod względem inteligencji do Border Collie. Uważam też że lista słusznie obala mit pudla, jako psa o karykaturalnym wyglądzie i małej inteligencji, mało kto pamięta że pudle były doskonałymi psami pracującymi a ich miejsce w IX grupie jest krzywdzące. Ale do rzeczy. Czym jest inteligencja? według mnie to nie tylko szybkość przyswajania informacji przez psa, ale również umiejętność rozwiązywania problemów i sytuacji nieznanych przez psa, bez pomocy przewodnika. Więc zadam tutaj kolejne pytanie, czy labrador jest psem inteligentnym? Posłużę się przykładem labradora i teriera ponieważ takie psy posiadam i na co dzień szkolę. Pierwszym moim psem był pudel, niestety nie miałam możliwości poznania rasy ponieważ byłam bardzo mała kiedy Najka królowała w moim domu. Następnym już bardziej świadomym moim psem jest Ajs, mieszaniec terierów, i nikt mi nie powie że tak nie jest :-) Praca z terierem to przyjemność prawie tak wielka, jak praca z borderem. Terier opanowuje komendy w ekstremalnie krótkim czasie, często jednak stara się czytać mi w myślach i wykonuje wybraną przez niego komendę jeszcze przed moim poleceniem. Bardzo przyjemnie się szkoli te psy, widać w ich oczach zaangażowanie. Jednak nie wszystkie polecenia terier będzie chciał wykonać, częściej się buntuje i bardzo lubi sam decydować o końcu treningu. Teriery mają charakter i praca z nimi bywa trudna. Jednak nie sama nauka świadczy o inteligencji takiego psa. Ajs potrafi rozwiązywać wszystkie problemy i trudności sam, bez mojej pomocy, potrafi uciec i po tropie mnie odnaleźć, potrafi znaleźć łatwiejszą drogę której wcześniej nie widział. Posłużę się przykładem. Będąc na działce poszłam ze znajomymi na spacer zostawiając psa na podwórku z rodziną. Przeszłam przez siatkę sąsiedniej, opuszczonej działki, przeszłam przez działkę i przez kolejną siatkę, przeszłam przez pole i zawędrowałam 2 ulice dalej. Mój pies w tym czasie kombinował, jak uciec by mnie znaleźć ponieważ źle znosi moją nieobecność. Bez problemu wyciągnął kawał żelastwa który zakrywał podkopane przejście pod furtką, znalazł dziurę w siatce i wkroczył na działkę przez którą przeszłam, znalazł gdzieś w krzakach inne przejście by opuścić tę działkę i za moim tropem pobiegł za mną. Co prawda zajęło mu to trochę czasu, spotkałam go wracając na posesję. Z ciekawości obserwowałam jak z nami wraca, pokazał mi którędy przeszedł i jak sobie poradził. Świadczy to o jego niepodważalnej inteligencji.

test inteligencji dla psa